โอ๊ยยยย....น้อ......
เนียงเอยจังแมนบุญเฮาล้น ความหมองหม่นเริ่มจางหาย โทรศัพท์ทางไกล บอกเมียอยู่ทางบ้าน ได้เฮ็ดงานแล้วเจ้า ให้เก็บเงินผัวส่ง อย่าสิหลงไปใช้........ อย่าสิหลงไปใช้ แพงไว้ ถ่าไถ่นา หล่าเอย... หล่าเอย ๆ
เนียงเอย เงินทุกเดือนผัวส่งให้ คั่นจับจ่ายบ่แม่นทาง หาซื้อเครื่องสำอาง แต่งโตให้คนเว่า เฮือนบ่เคยอยู่เฝ้า จักว่าไปทางใด๋แน คำอีแม่ดอกเพิ่นเว้าาาาา คำอีแม่ดกอเพิ่นเว้า ให้ลูกเจ้าดอกตาวคืนนน ลูกเอยย ลูกเอย
เนียงเอย บ่แมนผัวใส่ความเจ้า แต่เพิ่นเล่ากะหลายเสียง ว่าเมียไปสิ้นเปลือง กับชายอยากที่มีชู้ คิดเบิ่งดูไปฮอดฮ่อง ซื้อทองหยองให้เขาใส่ ให้เขาบายบีบคั้นนนนนน... ให้เขาบายบีบคั้น เมียนั้นกะซ่างเป็น... แท้น้อ...
โอ๊ยยยย...น้อ....โอยยย ..
เนียงเอย ตัดสินใจกลับมาบ้าน ถิ่มฮอดงานอยู่ไต้หวัน คำที่เขาซากัน เป็นจริงหรือเขาแกล้ง เกือบเบิดแฮงเป็นลมล้ม ลูกอดนมจนผอมจ่อย เมียหนีไปมิดจ่อยยย... เมียหนีไปมิดจ่อย ถิ่มลูกน้อยให้พี่....ดู
เนียงเอย คือมาเป็นดอกจังซี่ ไปมิดหมี่บ่ห่วงหลัง พอแต่ฮู้ว่านาง ขาดมันบ่มีได้ เงินที่ผัวดอกส่งให้ บำเรอชายจนโต๋เน่า ติดก้นเขาอ้อนต้อนนนน .. ติดก้นเขาอ้อนต้อน เถิกเขาหล่อนจนอ่อนแฮง หล่าเอยย หล่าเอยย
เนียงเอย น้ำตาผัวไหลรินย้อย เหลือแต่ฮอยดอกความหลัง ฝันไว้มากี่ครั้ง เจ้าจังเฮ็ดดอกลงได้ กอดลูกน้อยนั่งไห้ นี้บ่คำที่เขาว่า ไปเสียนา มาเสียเมีย ไปเสียนา มาเสียน้อง ย่านหลงฮ้อง จนอ่วมตาย เด้....